İzmir’de yaşayan Engin Alkan (50), kalacak bir yeri olmadığı için bir müddettir çalıştığı iş yerinde bulunan bir odada kalıyordu. Geçen Şubat ayında da Çeşme’de kendisine bir mesken satın aldı lakin konutta kiracı altı kişi oturduğu için meskene taşınamadı. Meskeni satın aldığı kişi kiracıların, mukavelesinin 1 Nisan itibariyle biteceğini ve en geç o tarihte kiracıların çıkacağını söyledi.
Alkan da, bir müddet daha iş yerindeki odada kalmaya karar verdi ve kiracılarına bir an evvel kendilerine yeni konut bulmalarını iletti. Lakin kiracıları yeni bir konut arayışına hiç girmedi. Haziran ayında da, Alkan’ın kaldığı iş yeri kapanınca, Alkan ortada kaldı. Belirli bir müddet otelde kalan Alkan, yine kiracıların kapısını çaldı ve eşyalarıyla birlikte dışarıda kaldığını söyledi.
Kiracıların ise çıkmaya niyeti yoktu. Kiracılar, kontratlarının 1 Temmuz itibariyle biteceğini ve bittikten sonra mesken bulana kadar çıkmayacaklarını söyleyip, Alkan’a isterse gidip şikayetçi olması gerektiğini söylediler. Alkan da, bunun üzerine bir avukat bulup durumu anlattı.
Avukat, davanın en az bir yıl süreceğini ve mutabakat yoluna gitmesinin daha hakikat olacağını söyledi. Bunun üzerine Alkan, tekrar kiracılarının kapısını çalıp, eşyalarıyla birlikte dışarda kaldığını, kiracıları konut bulana kadar onlarla birlikte kalıp kalamayacağını sordu. Bunun üzerine kiracıları, Alkan’ın kendileriyle kalmasına müsaade verdi.
Temmuzdan beri kiracılarıyla tıpkı meskende yaşayan Alkan, yaşadığı mağduriyeti Milliyet’e şöyle anlattı: “Ev satın aldığım kişi aslında beni kandırmış. Zira kiracıların Nisan ayında meskenden çıkacağını söyledi lakin mukaveleleri Temmuz’da bitiyormuş. Fakat kendilerine yeni konut bulmadıkları için benim konutumda kalmaya devam ettiler. Benim kaldığım iş yeri de kapanınca ortada o denli kalakaldım. Bir müddet otelde kaldım ve kiracılara çıkmasını söyledim fakat çıkmadılar, gidip kendileri hakkında şikayetçi olabileceğimi söylediler.
Şikayetçi olmam durumunda, davanın en az bir yıl uzayabileceğini öğrendim. Avukatım da, muahedeye gitmemim daha uygun olacağını söyledi. Noter huzurunda muahedeye vardık. Üç ay içerisinde mesken bulacaklar. Eylül ayına kadar kendilerine süre verdim. Eylül’de de çıkamazlarsa artık zorla tahliye ettireceğim. Zira şu an da hiç tanımadığım adamlarla tıpkı evdeyim. Eşyalarımın yarısı da hala bahçede duruyor.”
“Yıllar sonra 50 yaşında kendime bir ve satın alabildim. Fakat kendi konutumda oturmak nasip olmadı, aldığım meskende şu an konuk üzereyim. Onlar kiralarını ödeyip yaşamaya devam ediyor. Ben mecburiyetten onlarla birebir odada kalıyorum. Zira benim de gidebileceğim bir yer yok. Şu ana kadar kendileriyle rastgele bir eza yaşamadık, birtakım akşamlar daima beraber